De cultuurweek is vandaag al op zijn einde gekomen, de eerste week alleen onderweg zit erop. Wauw, wat gaat dit allemaal zo snel. Kamergenoten die net goede vriendinnen zijn geworden, vertrekken morgen alweer naar een andere plaats. Gelukkig zijn er ook die zoals ik in Ubud blijven.

De zon is ondertussen komen piepen, en ook al is hij er maar een beetje, zijn aanwezigheid is duidelijk merkbaar! Overdag dus lekker warme temperaturen, ’s nacht daalt het goed zodat slapen aangenaam blijft. De timing van de zon was ideaal: donderdagmiddag hebben we namelijk een wandeling gemaakt doorheen de mooie rijstvelden van Ubud. We kregen daarbij uitleg over hoe het allemaal in zijn werk gaat, met de werkende mannen op de achtergrond. Daarna bezochten we een grot die uitkwam op een tempel als je die beklom. Gelukkig had ik maandag op de markt in Ubud ‘sarong’ gekocht (een rok die je moet dragen om tempels te bezoeken), want enkel diegenen mochten daarnaartoe. Het was een minder bekende tempel waardoor het heel rustig was en ik alles op het gemak kon bekijken. Dat was heel rustgevend en indrukwekkend.

Vrijdagmiddag zijn we daarentegen met heel de groep een tempel gaan bezoeken. Deze was (veel) toeristischer. Door de drukte kon je hier een sarong huren. Iedereen mocht dus mee… maar (weetje tussendoor) meisjes die ongesteld zijn mogen de tempel niet betreden omdat hun lichaam ‘vies’ is, dat wordt dan gezien als een ‘slechte geest’ ofzoiets. Na het bezoek aan de tempel, kregen we de mogelijkheid om in heilig water te gaan. Donderdagochtend deden we ‘flower offering’: hier in Bali liggen overal bloemen voor de deur, gesorteerd in een soort bakje van bamboe. Als ik het goed begrepen heb, dient het als voor de dankjewel aan de goden voor de goede dingen. De vrouwen van de families maken het hier elke ochtend, wij maakten er ook eentje donderdag. In het heilig water konden we deze dan offeren, samen met een soort wierrook. Daarna mochten we een wens doen, dan 3 maal ons hoofd nat maken met het stromend water, daarna 3 keer heel ons hoofd onder het water; en dit zo’n tien keer tot je de rij hebt afgerond. Wat een ongelooflijke ervaring was dit. Normaal zouden nu alle slechte dingen uit mijn lichaam zijn, en zouden de slechte dingen die ik ooit gezegd/gedaan heb, gezuiverd zijn. Het klinkt veelbelovend in ieder geval.

Dit weekend hebben we een tripje gepland naar de Gili eilanden. Daarna zal het echte werk beginnen. Deze ochtend kregen we de informatie over het project: we zullen 3u per dag moeten lesgeven, per twee, zonder coördinator. Over de kinderen kon er nog niet veel verteld worden. De vakantie is hier net voorbij, en de scholen die daarvoor hadden toegezegd, zijn nu ‘niet meer zeker’. Het wordt dus misschien nog spannend of het allemaal wel door zal gaan, maar ik heb er alle vertrouwen in. Ik hou jullie op de hoogte, tot snel!